NGANJJING DAN SELOGHOH

Adalah amat berbeza antara mengkritik dengan mempersenda.  Ramai orang boleh terima kritikan tetapi tidak boleh terima sendaan.  Kadang-kadang 'sang pengkritik' bertukar status menjadi 'sang persenda' lantaran kurang menguasai seni kritikan.

      Dalam dialek Terengganu, istilah 'nganjjing' sering digunakan bagi membawa maksud mempersenda.  Contoh: "Kalu die betol-betol ahli jamooh kite, dokkang dia tegamok nganjjing bende hok kita plen, bende hok kita buak" (Kalau dia betul-betul ahli jamaah kita, dia tidak akan tergamak mempersenda  gerak kerja yang kita rancang dan laksanakan).

      Kata 'nganjjing' berasal daripada kata makian 'anjing' yang sering digunakan bagi tujuan menghina.  Contoh: "Cih, berabuh mung anjing!" (Cis, berambuslah kau anjing!)

      Mempersenda berbeza dengan 'senda gurau'.  Dalam dialek Terengganu, istilah 'seloghoh' digunakan untuk membawa maksud 'senda gurau'. Contoh: "Kalu die ada, riuh damaklah sebak dia berehi seloghoh" (Kalau dia ada suasana akan riuh rendah kerana dia suka bersenda gurau).

      Seloghoh biasanya akan membawa kepada suasana gembira dan ceria manakala nganjjing akan membawa kepada suasana  yang sebaliknya.  Seloghoh yang terkawal boleh menjadi asbab kepada ukhuwwah.  Manakala nganjjing yang melampau pula boleh menyemarakkan api permusuhan dan dendam kesumat.