tok guru pisang lembik

Sudahkah anda membuat keputusan tentang jenama kuih yang akan anda hantar ke rumah jiran anda sebelum berbuka puasa petang ini? Atau anda bercadang menghantar buah-buahan saja. Kalau anda tidak ada kebun atau kebun anda tidak berbuah, eloklah anda memetik buah di pasar. Yang penting, berilah yang elok-elok. Yang baik-baik. Bukan yang sudah tidak kita perlukan. Atau lebihan yang kita bersahur pagi tadi. Itulah suruhan agama kita. Yang selalu diperingatkan oleh tok guru-tok guru kita, termasuklah Tok Guru Pisang Lembik.

Alkisah, di sebuah kampung terdapat seorang tok guru yang agak glamer. Ramai orang datang ke suraunya untuk mendengar beliau mengupas kitab kuning. Sama ada ketika kuliah Magrib atau kuliah Subuh. Ilmu agamanya agak tinggi juga. Khabarnya, tika muda beliau pernah belajar di beberapa pondok agama di Kelantan dan Patani.

Konon ceriteranya, beliau banyak menanam pokok pisang di belakang rumahnya. Ada peraih tetap yang datang membeli pisang-pisangnya itu. Oleh kerana peraih itu kadang-kadang datang tidak menentu, maka ada ketikanya pisangnya menjadi terlalu masak dan lembik. Pisang yang sedemikian tidak diterima oleh peraih. Peraih hanya mahu yang masih mekar. Oleh yang demikian, pisang-pisang lembik dan hampir busuk serta tidak lagi enak di makan itu selalunya dibahagi-bahagikan sahaja oleh isteri tok guru tersebut kepada jiran-jirannya.

Suatu hari Tok Guru agak marah akan isterinya. Puncanya ialah kerana beberapa sikat pisang yang mekar dan segar telah dibahagi-bahagikan oleh isterinya kepada jiran-jiran.

"Kan dalam kuliah Subuh pagi tadi Abang Aji ada kata kita kena beri yang elok-elok kepada jiran?" Isteri Tok Guru memberi alasan.

"Mak Aji oooiii...yang aku maksudkan dalam kuliah Subuh tadi,erk....kalau jiran-jiran kita nak bagi apa-apa kat kita, bagilah yang elok-elok...Uh!" Tok Guru merengus agak kasar.